Մանուկ Բարիքեան միջազգային համբաւի տէր անգլիահայ ջութակահար մը եւ ջութակի ուսուցիչ մը եղած է։
Ծնած է 15 Սեպտեմբեր, 1920ին, Մերսինի մէջ (Կիլիկիա), ատանացի ծնողներէ։ Կիլիկիոյ պարպումէն ետք, ընտանեօք փոխադրուած են Կիպրոս, ուր ջութակի առաջին դասերը ստացած է հօրեղբօրմէն՝ յայտնի երաժիշտ եւ ուսուցիչ Վահան Պետելեանէն։ 1936-ին փոխադրուած է Լոնտոն, ուր ուսումը ստացած է «Թրինիթի» երաժշտական դպրոցին մէջ (1936-1939)։
Իբրեւ մենակատար իր առաջին ելոյթը ունեցած է 1947-ին, Լիվըրփուլի մէջ։ Այնուհետեւ, առաջին ջութակ եղած է շարք մը նուագախումբերու՝ Royal Liverpool Philharmonic Orchestra (1947-1948), London Philharmonia Orchestra (1949-1957), The English Opera Group Orchestra (1949-1951), եւ Yorkshire Sinfonia (1976-1978)։ Ղեկավարած է զանազան սենեկային նուագախումբեր եւ մասնակցած է զուգանուագներու։ 1957-էն սկսեալ մեծ յաջողութիւն ունեցած է իբրեւ մենակատար Եւրոպայի, Միջին Արեւելքի եւ Գանատայի մէջ։ Նաեւ ելոյթներ ունեցած է Հայաստանի մէջ։ 1976-ին կազմած է եռեակ մը, որ միջազգային ճանաչման արժանացած է։ 1980-1984-ին Manchester Camerata-ի երաժշտական ղեկավար եղած է։ Ելոյթ ունեցած է երեք շարժանկարներու մէջ՝ The Centre Show (1950), Music for You (1951) եւ King of Norway (1970)։ 1957-ին ամուսնացած է Տայանա Գարպըթի հետ, որուն հետ ունեցած է երկու որդիներ։
Մանուկ Բարիքեան հիացումի արժանացած ջութակի ուսուցիչ եղած է Լոնտոնի երաժշտութեան արքայական գոլէճին (1954-1956) եւ երաժշտութեան արքայական ակադեմիային մէջ (1959-1987)։ Բազմաթիւ անգլիացի երգահաններ յատկապէս գործեր գրած են իրեն համար, եւ նաեւ ներշնչած է երիտասարդ երգահաններ, որ ջութակի համար գործեր գրեն։ Բացառիկ ոճ մը ունեցած է եւ կատարած՝ կարեւոր ձայնագրութիւններ։
Բարիքեան մահացած է Օքսֆորտի մէջ, 24 Դեկտեմբեր, 1987-ին, սրտի կաթուածով։ Մահուան օրը, BBC-2 ռատիոկայանը անոր վերջին մենակատարումը ձայնասփռած է, որ նախապէս ձայնագրուած էր ջութակներու շինարար վարպետ՝ Անթոնիօ Սթրատիվարիի ի պատիւ համերգի մը համար։ Բարիքեանի մահուան լուրը հաղորդուած է ձայնասփռումէն ետք։