DECEMBER 24 – LETTER FROM ARMENIA | GARIK

The Prelacy’s Orphan Sponsorship program was established in 1993 and continues to be the central mission of the Prelacy’s projects in Armenia and Artsakh. As part of the program, letters are received regularly from children addressed to their actual or potential sponsors. We are pleased to share some of these letters through Crossroads.

This week’s letter is from Garik* who is sponsored by Ani Hunt.

*In order to protect the privacy of the children we use only their first names.

Dear Sponsor,

My name is Garik. I am twelve years old and go to sixth grade in school. My family comprised 4 people, but in 2017 a tragedy happened to our family, when my father died from a terminal disease and left the three of us.

My mother works in a food store and does everything in her power to make sure that my brother and I have a bright future. My brother Gevorg was doing his obligatory military service. They sent him to the front line from the first days of war, and now his name is on the missing soldiers list. I believe that he will be found and will tell me everything about his heroic deeds.

I dream of becoming a computer programmer. I want to have a dog so very much. I like gymnastics and I go to after-school boxing classes. I want to become a very “strong” programmer.

I am enormously grateful to you for taking time to read my letter, dear Sponsor.

Wishing you all the best,

Garik

«Մեծն Ներսէս» բարեսիրական հասարակական կազմակերպութեան կողմէ կատարուող որբերու հովանաւորութիւնը կը շարունակէ մնալ Ազգ. Առաջնորդարանի Հայաստանի ու Արցախի ծրագիրներուն առանցքը՝ 1993էն ի վեր։ Հովանաւորուած երեխաները կանոնաւորապէս կը թղթակցին իրենց հովանաւորին հետ։ Այդ նամակներէն նմոյշներ կը ներկայացնենք ամէն շաբաթ, յիշելով միայն գրողներուն անունները՝ անոնց ինքնութիւնը գաղտնի պահելու համար։

Այս շաբթուան նամակի հեղինակը՝ Գարիկը, կը հովանաւորուի Անի Հանթի կողմէ։

«Բարեւ ձեզ, սիրելի հովանաւոր,

Իմ անունս Գարիկ է։ Ես տասներկու տարեկան եմ, սովորում եմ վեցերորդ դասարանում։ Իմ ընտանիք բաղկացած էր 4 հոգուց, սակայն 2017 թուականը շատ ծանր հետեւանք թողեց իմ ընտանիքի վրայ. անբուժելի հիւանդութիւնը խլեց հայրիկիս կեանքը, եւ մենք մնացինք երեքով։

 Մայրիկս աշխատում է մթերային խանութում եւ անում է ամէն բան, որ ես ու եղբայրս լաւ ապագայ ունենանք։ Եղբայրս՝ Գէորգը, ժամկէտային զինծառայող է։ Պատեըազմի հենց սկզբից տարել են առաջնագիծ, բայց այժմ նրա անունը անյայտների ցուցակում է։ Ես հաւատում եմ, որ նա անպայման կը գտնուի եւ կը պատմի ինձ իր հերոսութիւնների մասին։  

Ես երազում եմ [համակարգչային] ծրագրաւորող դառնալ։ Եւ անչափ շատ եմ ցանկանում շուն ունենալ։ Սիրում եմ զբաղուել մարմնամարզութեամբ եւ յաճախում եմ բռնցքամարտի խմբակի։ Ուզում եմ «ուժեղ» ծրագրաւորող լինել։  

Անչափ շնորհակալ եմ, որ ժամանակ տրամադրեցիք եւ կարդացիք իմ նամակը, սիրելի հովանաւոր։ Ձեզ ամենայն բարիք՝ 

Գարիկ»