2017 Easter Message

Գարնանամուտի այս օրերուն, ահաւասիկ հոգեկան ուրախութեամբ կը դիմաւորենք մեր Տիրոջ՝ Յիսուս Քրիստոսի Սուրբ Յարութեան տօնը: Սովորական դէպքի մը յիշատակումը չէ ան, այլ քրիստոնէական կեանքի հիմնաքարը եւ գոյութեան պատճառը հանդիսացող այն կենսական պահն է, որ ամբողջ մարդկութեան տրուեցաւ –քսան դար առաջ, այսօր եւ ապագային– կազմելով քրիստոնէական հաւատքի ամենակուռ ժայռը: Նոյնինքն քրիստոնէական հաւատքը: Որովհետեւ առանց յարութեան հաւատքին, «ընդունայն է» քրիստոնէական քարոզութիւնը (Ա. Կր 15.14):

Քրիստոսի յարութիւնը ուրիշ բան չէ, եթէ ոչ մարդկութեան տրուած այն երաշխիքը, որ բաժինն է բոլորիս անխտիր, նոր կեանքի մը, յարուցեալ կեանքի մը, որ բոլորիս կը սպասէ՝ այս աշխարհէն մեկնումի մեր պահուն: Այդ պահը մահը չէ, այլ նոր կեանքը, որովհետեւ «ինչպէս Ադամէ ծնածները բոլորն ալ կը մեռնին, այնպէս ալ Քրիստոսէ ծնածները բոլորն ալ պիտի կենդանանան» (Ա. Կր 15.22): Քրիստոսի յարութիւնը մեր ալ յարութիւնն է, եթէ այս աշխարհի վրայ մեր ապրած օրերը հարազատութեամբ կþարտացոլացնեն իր կողմէ տրուած պատուիրաններուն գործադրութիւնը:

Եւ կը մտածենք…

Մահը անխուսափելի իրականութիւն է, որ ուշ կամ կանուխ կու գայ ոեւէ ապրող էակի: Եթէ մեզի տրուած կեանքը պարպուած ըլլայ քրիստոնէական հաւատքի պարունակէն, այն ատեն մահը կը դառնայ կորուստ, մինչդեռ երբ կը հետեւինք մեր Փրկչին մեզի տուած կեանքի ուղեցոյցին, Քրիստոսի յարութեան օրինակով, փոխան կորուստի կը գտնենք փրկութիւնը: Այս փրկութիւնը Քրիստոսի յարութեամբ մեզի տրուած վարձատրութիւնն է, նոյնիսկ իրաւունքը, որ ձրի շնորհք է, որուն գինը մեր Տէրը՝ Յիսուս, վճարեց իր չարչարանքներով եւ խաչի մահով: Յաղթանակն է, որ Յիսուս իր յարութեամբ խոստացաւ մեզի, պայմանաւ որ մնանք ճշմարտութեան ճամբուն մէջ, հետեւելով եւ գործադրելով աւետարանական սկզբունքներն ու հրահանգները: Պօղոս Առաքեալ այս հաւատքով ու վստահութեամբ կը յայտարարէ՝ «Ո՞ւր է, մա՛հ, յաղթանակդ», որովհետեւ լաւապէս գիտէ, որ ճշմարիտ եւ մնայուն յաղթանակը կը պատկանի Քրիստոսի, իսկ մեր պարագային այս յաղթանակը կը շահուի Քրիստոսի հետեւելով եւ անոր պատուիրաններուն գործադրութեամբ:

Որպէս քրիստոնեաներ, չենք կրնար անտեսել յարութեան անսակարկելի պահանջքները, որոնք կը պարտադրուին մեզի մեր հաւատքին կողմէ: Եթէ համամարդկային կամ ընտանեկան կեանքի արժէքները կþանտեսենք, այն ատեն կորուստը կը սպասէ մեզի, մինչ այդ արժէքներու պինդ պահպանումով, յարութեան կեանքը կը դիմաւորէ մեզ: Յիսուս շատ յստակ կերպով բանաձեւեց համամարդկային արժէքները, ըսելով. «Սիրէ քու Տէր Աստուածդ ամբողջ սրտովդ, ամբողջ հոգիովդ եւ ամբողջ միտքովդ», նաեւ կþաւելցնէ,– «Սիրէ ընկերդ քու անձիդ պէս» (Մտ 22.37,39): Աստուածային օրէնքն է ասիկա, որ գործադրութեան կը դրուի, երբ սրտանց ընդունինք մեր Տիրոջ միւս պահանջքը՝ «ինչ որ կþուզէք որ մարդիկ ընեն ձեզի, նոյնը ըրէք դուք անոնց» (Մտ 7.12): Անձնուրացութեամբ, մեր նմանը՝ կարիքաւորը, տկարը, անօգնականը սիրելուն մէջ է իմաստը քրիստոնէական վարդապետութեան: Նոր կեանքով պէտք է ապրինք, նորոգուած կեանքով պէտք է դիտենք մեր անձէն դուրս գտնուող աշխարհը, մեր նմանն ու Աստուծոյ ամբողջ ստեղծագործութիւնը:

Նորին Սուրբ Օծութիւն Տ. Տ. Արամ Ա. Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Վեհափառ Հայրապետը 2017 տարին հռչակեց «Վերանորոգումի Տարի»: Վերանորոգուիլ՝ յարգելով աստուածաշնչական ճշմարտութիւնները, կենդանի պահելով մեր ազգին մեզի ժառանգ ձգած Հայ Եկեղեցւոյ հարազատ հաւատքը, մեր սրբութիւնները, ազգային վճիտ ու մաքրամաքուր նկարագիրը, որ քանդակուած է մեր հոգիներուն մէջ մեր հայրերուն զոհողութեամբ եւ նահատակութեամբ: Քրիստոսի յարութիւնը աղբիւրն է ազգային այս վերանորոգումին, արժէքը եւ իմաստը մեր նախնիներուն հաւատալից ու հաւատարիմ կեանքին, որուն վախճանը միշտ եղած է ներշնչող պատգամ՝ Քրիստոսի միջոցաւ Քրիստոսի հետ մեր ազգին յարութեան:

Սուրբ Յարութեան տօնը յիշեցումի լաւագոյն առիթն է, մենք զմեզ զինելու քրիստոնէական սկզբունքներու զէնքերով, մեր օրերը ապրելու աստուածաշնչական պատգամներով եւ, հոգեպէս մաքրուած, դառնալու տիպար օրինակ մեր շրջապատին, Քրիստոսի սիրով զօրանալու եւ հանգիստ ու մաքուր խղճմտանքով սպասելու իրեն հետ միութեան: Ճշմարիտ վարձատրութեան:
​
Եւ երբ մեր այս հաւատքը անխախտելի ժայռ դառնայ, մենք՝ Հայ Եկեղեցւոյ արժանաւոր զաւակներս, անխուսափելիօրէն պիտի տեսնենք ազգին գոյատեւումի հրաշքը եւ ըսենք.
«Ո՞ւր է, մահ, յաղթանակդ»:
«Քրիստոս յարեա՜ւ ի մեռելոց, իր մահով մահը սպաննեց» (Ժամագիրք):

Սուրբ Յարութիւն,
ՕՇԱԿԱՆ ԱՐՔԵՊԻՍԿՈՊՈՍ
Առաջնորդ Ամերիկայի Արեւելեան Թեմին
16 Մարտ, 2017

As we welcome spring, we joyfully greet the Feast of the Holy Resurrection of our Lord Jesus Christ. This is not a remembrance of an ordinary event, but rather it is the foundation and raison d’être of Christian life. It was the most momentous event given to all Humankind forming the Christian faith’s strongest rock – twenty centuries ago, today and in the future. It is the Christian faith, because, “without the faith of the Resurrection our preaching has been in vain” (1 Corinthians 15:14).

Christ’s resurrection is the assurance given to Humankind, to all of us without discrimination, of a new life—a resurrected life that awaits all of us when we depart from this world. That time is not death, but new life because, “For as in Adam all die, even so in Christ shall all be made alive” (1 Corinthians 15:22). Christ’s resurrection is also our resurrection, providing the life we live in this world genuinely reflects His commandments.

And we contemplate. . .

Death is an inevitable reality that comes later or sooner to every living being. If the life given to us is devoid of Christian faith, then death becomes a loss. If we follow the direction given to us by our Savior, with Christ’s resurrection as a model, instead of loss we find salvation. This salvation, given by Christ’s resurrection, is a reward—even a right—that is grace freely given, whose price our Lord Jesus paid with his passion and crucifixion. The victory is the promise that Jesus gave us through His resurrection, with the condition that we remain on the road of truth, following and fulfilling biblical principles and teachings. It is with this faith and assurance that the Apostle Paul declares, “Where, O death, is your victory?” because he knows full well that the true and lasting victory belongs to Christ, and in our case this victory is gained by following Christ and implementing His commandments.

As Christians, we cannot ignore the resurrection’s non-negotiable demands that are obligatory by our faith. If universal or family values are ignored, then loss is waiting for us; a resurrected life faces us if we firmly protect those values. Jesus very clearly stated human values saying, “You shall love the Lord your God with all your heart, and with all your soul, and with all your mind,” and adds, “Love your neighbor as yourself” (Matthew 22:37, 39). This is the Godly law that becomes viable when we heartily accept our Lord’s other commandment, “Do to others as you would have them do to you.” Denying ourselves and loving our fellow human beings, the needy, the weak, the helpless, is the purpose of Christian doctrine.

We must live with a new life; with renewed life we must look beyond our own self, to the world around us, to our fellow humans, and the entirety of God’s creation.

His Holiness Aram I, Catholicos of the Holy See of Cilicia, proclaimed 2017 as “The Year of Renewal.” Renewal by honoring the biblical truths, keeping alive our Armenian Church’s true faith bequeathed to us—our holy heritage, our pure and clean national identity that has been carved in our souls by the sacrifice and martyrdom of our forefathers. Christ’s resurrection is the source of this national renewal, the value and meaning of loyal and faithful lives of our martyrs, whose inspiring last message is: “Through Christ, with Christ to the resurrection of our nation.”

The Feast of the Holy Resurrection is the best opportunity to arm ourselves with the weapons of Christian principles, live our days with the biblical messages, become spiritually cleansed and be model examples for our community, strengthened with Christ’s love and with a tranquil and clean conscience wait for our reunion with Him. Our just reward.

And when this faith becomes an unshakeable rock, our worthy children of the Armenian Church will see the inevitable miracle of our nation’s survival and will say, “Where, O death, is your victory?”

“Christ is risen from death; with his death he destroyed death” (Book of Hours).

ARCHBISHOP OSHAGAN
Prelate
Armenian Apostolic Church of America (Eastern Prelacy)
Easter 2017