Ամերիկահայ վաղամեռիկ բանաստեղծուհի Թենի Արլէն (1991-2015) 20 տարեկանին սկսած է սորվիլ հայերէն՝ UCLA յաճախելու միջոցին։ Յետմահու կազմուած սոյն հատորը կ՚ընդգրկէ 2012-2013ին գրած բանաստեղծութիւններուն ամբողջութիւնը, որոնց մասին անոր ուսուցիչը՝ UCLAի արեւմտահայերէնի դասախօս Յակոբ Կիւլլիւճեան, կը բացատրէ վերջաբանին մէջ.
«Այստեղ հրատարակուած քերթուածներէն գրեթէ բոլորն ալ գրուած են հայերէնի ուսումնառութիւնը սկսելէն 15-20 ամիս ետք, ինչ որ անշուշտ ենթադրած է ժամանակի նշանակալից ներդրում եւ լուրջ կեդրոնացում լեզուի իւրացման եւ բառապաշարի նրբութիւններու վրայ։ (…) Բացառիկ այդ ճիգի գլխաւոր շարժառիթը սիրահարութիւնն էր լեզուին եւ գրականութեան, ինչպէս պատահած է ու կը պատահի գրեթէ բոլոր գրողներուն։ Լեզուին տակաւին չտիրապետած կը սկսին կազմուիլ անոր հանդէպ “սիրոյ կապանքները”, որոնց արմատները պէտք է փնտռել Թենի Արլէնի կանուխ, այլ տքնաջան ընթերցումներուն՝ գլխաւորաբար Նարեկացիի, Մեծարենցի, Վարուժանի, Պըլտեանի, Սարաֆեանի եւ Վահէ Օշականի գործերուն ներշնչած հիացմունքին մէջ»։
