1996ին հայերէն ու անգլերէն լեզուներով լոյս տեսած այս ուսումնասիրութիւնը համառօտ կերպով կը ներկայացնէ Նախիջեւանի գաւառներու խաչքարերն ու անոնց արուեստը։ Ուսումնասիրութիւնը զարդարուած է 79 լուսանկարներով, որոնց մեծ մասը փաստագրական մեծ արժէք ունին, քանի որ այս յուշարձաններուն մեծ մասը քանդուած է Ատրպէյճանի հրահանգով։
Արգամ Այվազեան գրած է.
«Կատարման վարպետութեան ու նրբաոճ արուեստով աչքի ընկնող Ջուղայի խաչքարերը, որ մի առանձին դպրոցի յուշարձաններ են, ոչ միայն Նախիջեւանի խաչքարերի, այլեւ հայոց խաչքարային արուեստի պատմութեան մէջ եզրափակում են հայ մշակոյթի այդ ինքնատիպ կոթողների զարգացման ընթացքը (XVII դ. այստեղ կանգուն էր 10 հազարից աւելի խաչքար, իսկ այժմ՝ 3 հազարից աւելի)»։
2005ին Ջուղայի գեզեմանատան աւելի քան 3.000 խաչքարերը փճացուեցան Ատրպէյճանի բանակի կողմէ, աշխարհի անտարբեր աչքերուն առջեւ։