ՊԱՏԳԱՄ
ԱԶԳԱՅԻՆ ԵՐԵՍՓՈԽԱՆԱԿԱՆ ԺՈՂՈՎԻ
Նորթ Անտովըր, 10-12 ՄԱՅԻՍ, 2018
Յարգելի երեսփոխաններ, Հոգաբարձութեանց ներկայացուցիչներ եւ
Սիրելի հիւրեր,Այս պահուս, երբ Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներու Հայաստանեայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցւոյ Արեւելեան Թեմի Երեսփոխանական Ընդ-հանուր Ժողովը պաշտօնապէս արդէն իսկ յայտարարուած է, քրիստոնէական սիրով եւ հայրական գորովանքով կ՛ողջունեմ ձեզ բոլորդ, ձեր մէջ տեսնելով ծառայական այն ոգին, որ մղիչ ոյժն է ձեր նուիրումին՝ հանդէպ մեր եկե-ղեցւոյ եւ ժողովուրդին։
Առաջին առիթով, փառք եւ գոհութիւն կը յայտնեմ ամենաբարին Աստու-ծոյ, որ իր առատ ողորմութեամբ եւ քաղցր սիրով օրհնեց մեզ՝ որպէսզի Աւետարանի քարոզութեամբ եւ մեր եկեղեցւոյ կանոններուն ու աւանդու-թեանց հաւատարմութեամբ ծառայենք մեր պանծալի ժողովուրդին։
Երախտագիտական զգացումներով եւ որդիական ակնածանքով շնոր-հակալութիւն կը յայտնեմ Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութեան արժա-նընտիր Վեհափառ Հայրապետին՝ Նորին Սուրբ Օծութիւն Տ․Տ․ Արամ Ա․ Կաթողիկոսին, որ իր յորդորներով եւ ցուցմունքներով մեծապէս օգտակար դարձաւ՝ մեր Թեմի հոգեւոր եւ վարչական կեանքին բարւոք ընթացքին համար։
Եղբայրական ողջոյնի խօսք ունիմ Ամերիկայի Արեւմտեան Թեմի Առաջ-նորդին՝ Բարձրաշնորհ Տ․ Մուշեղ Արքեպիսկոպոս Մարտիրոսեանին եւ Քանատայի Թեմի Առաջնորդին՝ Բարձրաշնորհ Տ․ Բաբգէն Արքեպիսկոպոս Չարեանին։ Ինչպէս անցնող տարիներուն, նոյնպէս ալ այժմ, մեր յարա-բերութիւնները մեր քոյր թեմերուն հետ եղան եւ պիտի մնան մտերիմ եւ եղբայրական, միշտ ալ գործնապէս աջակցելով իրարու եւ գործակցելով հո-գեւոր ու ապագային մեր ծրագիրներուն մէջ։ Երկու Սրբազան Առաջնորդ հայրերուն կը մաղթեմ յաջողութիւն՝ իրենց աստուածահաճոյ առաքելու-թեան մէջ։
Եղբայրական ողջոյններ Էջմիածնական Թեմի Նորընտիր Առաջնորդին՝ Հայր Դանիէլ Վարդապետ Ֆնտքեանին։ Ինչպէս անցնող տարիներուն, վստահ եմ որ Հայ Եկեղեցւոյ գերագոյն շահերուն համար, պիտի շարունակենք գործնապէս աջակցիլ իրարու՝ մեր եկեղեցւոյ բարօրութեան եւ յառաջդի-մութեան համար։
Յանուն Ազգային Վարչութեան Կրօնական եւ Վարչական Ժողովներուն, մեր Թեմի եկեղեցական բոլոր համայնքներուն եւ հաւատացեալ ժողովուրդին, յատուկ ողջոյնի խօսք ունիմ Նորթ Անտովըրի Սուրբ Գրիգոր Լուսաւորից եկեղեցւոյ Հոգեւոր Հովիւին՝ Արժանապատիւ Տէր Ստեփան Քահանայ Պալ-ճեանին, Հոգաբարձութեան եւ յարակից մարմիններուն, որոնք կը հիւրըն-կալեն ներկայ Ազգային Երեսփոխանական Ժողովը եւ մեր կեցութիւնը կը դարձնեն հանգիստ եւ հաճելի։ Տասնըհինգ տարի առաջ, երբ Նորթ Անտովըրի Սուրբ Գրիգոր Լուսաւորիչ Եկեղեցին, առաջին անգամ ըլլալով կազմակեր-պեց մեր Թեմի Երեսփոխանական Ժողովը, յատուկ գնահատանքով քաջա-լերեցի զիրենք, այն «նկատառելի յանդգնութեան» համար, որ ծխական փոքր գաղութ մը կը կազմակերպէր եւ իր այդ քայլով փորձառութիւն ձեռք կը ձգէր յառաջիկային եւս հանդիսանալու մեր աշխոյժ, գործնապաշտ ու յառաջադէմ համայնքներէն մէկը։ Ահա այս ժողովին այստեղ գումարումը լաւագոյն վկայութիւնն է իրենց անխոնջ աշխատանքին, նուիրումին եւ աստուածա-հաճոյ առաքելութեան։
Սրտի պարտք կը զգամ շնորհակալութիւն յայտնել Առաջնորդական Փոխանորդին՝ Գերաշնորհ Տ․ Անուշաւան Եպիսկոպոս Դանիէլեանին, իր ան-սակարկ ծառայութեան համար, մեր հոգեւոր հովիւներուն եւ քահանայ հայրերուն, ինչպէս նաեւ Ազգային Վարչութեան Կրօնական եւ Վարչական ժողովներուն անդամներուն, Թեմիս հոգաբարձական կազմերոին, նուիրեալ ազգայիններուն եւ բարերարներուն, Տիկնանց Միութիւններուն թէ դպրաց դասերուն մէջ ծառայող սարկաւագներուն ու դպիր-դպրուհիներուն, որոնք հաւատարմութեամբ եւ ժրաջանութեամբ ծառայեցին մեր ժողովուրդին եւ նպաստեցին ներդաշնակ ու արդիւնալից գործունէութեան եւ անոնց իրագործումներուն։
***
Սիրելի՛ Ժողովականներ եւ հիւրեր,
Քսան տարի առաջ, Ամերիկայի Արեւելեան Շրջանի եւ Քանատայի Թեմի Երեսփոխանական Ժողովին ընտրութեամբ եւ հրաւէրով, ստանձնեցի Թեմիս առաջնորդական պաշտօնը, եւ հինգ շրջանի համար վերընտրուելէ ետք, այսօր այլ առաջնահերթութիւններ պատճառ կը դառնան, որ Երեսփոխանական այս պատկառելի ժողովին դիմաց հրաժեշտ տամ առաջնորդական հոգեւոր եւ վարչական իմ պաշտօնիս, մաղթելով յարատեւ յաջողութիւն Թեմիս առա-քելութեան եւ ծառայութեան։
Յետադարձ ակնարկով մը, երբ կը վերանայիմ քսան տարիներու իմ ծառայութեան, հոգեկան խաղաղութեամբ ամէն բանէ առաջ փառք կու տամ Ամենակալ Աստուծոյ, որ զիս հոգեպէս, մտապէս եւ ֆիզիքապէս կենսունակ պահեց, որպէսզի, իմ ոյժերուս ներած չափով, գոհացնեմ այն բոլոր կարիքները, որոնք կը միտէին մեր հաւատացեալ ժողովուրդին հոգեւոր աճումին, եւ որպէս Հայ Եկեղեցւոյ եւ Հայ Ժողովուրդի զաւակներ, շարունակեմ պահել դարերէ եկող սուրբ կտակը առաւել պայծառութեամբ եւ ոգեղինութեամբ եւ զայն ծառայեցնել Աստուծոյ փառքին եւ մեր եկեղեցւոյ յառաջդիմութեան։ Առանց Աստուծոյ օգնականութեան, վստահ եմ որ մարդկային մեր միտքն ու մարմինը պիտի չկարենային դիմանալ այս բոլոր մարտահրաւէրներուն։
Աստուծոյ տուած փառաբանութեան կողքին, կ՚ուզեմ սրտանց շնորհա-կալութիւն յայտնել յատկապէս պանծալի մեր ժողովուրդին եւ գործակից ժողովականութեան –Երեսփոխանական Ժողովին, Ազգային Վարչութեան, Հոգաբարձութիւններուն– իրենց ցուցաբերած ներդրումներումներուն եւ ցուցմունքներուն համար։
Չեմ գիտեր թէ ո՛րքան կարողացայ աշխոյժ եւ ազդու պահել այն ժառանգը, որ իմ նախորդս՝ Երջանկայիշատակ Մեսրոպ Արքեպիսկոպոս Աշճեանը ծրագրած եւ իրագործած էր, իր ալ քսան տարիներու ծառայութեան ընթացքին։ Անոր երախտարժան նուիրումին որպէս արդիւնք, Ազգային Առաջնորդարանս իր համայնքներով միասին, համեստ վիճակէ սլացաւ դէպի նորանոր իրագործումներ, ստեղծեց եւ կազմակերպեց Քրիստոնէական Դաստիարակութեան եւ Հայեցի Դաստիարակութեան խորհուրդները, որոնք ձեռնհասօրէն կատարեցին եւ կը շարունակեն կատարել իրենց դիմաց կանգնող պարտաւորութիւններն ու կարիքները, միշտ նկատի ունենալով արհեստավարժական նորանոր ու շինիչ միջոցներ, առաւել եւս օգտակար հանդիսանալու համար հաւատացեալներուն հոգեւոր եւ ազգային սնու-ցումին։ Զանազան եւ բազմատեսակ ծրագիրներու իրագործումը կը կարօտի նուիրեալ անձերու, որոնք ցայժմ ունինք, բայց անհրաժեշտ է գտնել ու պատրաստել նոր մարդուժ, մասնագիտացած անձեր, որոնք իրենց կարո-ղութիւնները, ձիրքերն ու տաղանդները ի գործ դնեն թարմ եւ օգտակար յաջողութիւններ ձեռք ձգելու համար։
Ամենէն յատկանշական աշխատանքը որ Ազգային Վարչութիւններու քաջալերանքով կատարեցի՝ հոգեւորականներու պատրաստութեան ծրագիրն էր։ Լուրջ մտահոգութեան եւ կարիքի դիմաց կը գտնուէր մեր հոգեւորա-կանաց դասը։ Անհրաժեշտ էր ունենալ Արեւմտեան արժէքները եւ կարիքները գոհացնելու կարող անձեր, որպէսզի ուսումով եւ պատրաստութեամբ լից-քաւորուէին, կարենալ լեցնելու եւ գոհացնելու մեր եկեղեցւոյ եւ հաւատա-ցեալներուն կարիքները։ Անոնց յաջողութեամբ, մեր հոգեւորականաց դասը կարող ըլլայ դառնալու միջոց՝ մեր թեմի համայնքներու կենսունակութեան եւ յառաջդիմութեան։ Արտաքնապէս դիւրին աշխատանք կը թուի, սակայն պատասխանատու եւ դժուարին նախաձեռնութիւն է։ Այսօրուան աշխարհայ-նացած աշխարհը, պատանի սերունդին ընտրութիւն կատարելու ազատու-թիւնը եւ իրաւունքը, ընտանեկան եւ ընկերային պարտաւորութիւններ, առողջ դաստիարակութեան եւ կրթութեան դժուարութիւնները՝ դպրոցներէ ներս եւ երբեմն ընտանիքներէ ներս, մեզ դէմ յանդիման կը դնեն լուրջ մտահոգութիւններու եւ դժուարութիւններու։ Երկար ժամանակի վրայ տա-րածուող հեռատես աչքեր պէտք են, գոհացնելու համար ապագային մեր դիմաց ցցուող կարիքները։ Եւ ճանչնալով, տեսնելով պահանջը հոգեւոր ու մտաւոր պատրաստութեամբ զինուած պատանիներու եւ երիտասարդներու, առինք հոգեւորականներու պատրաստութեան յանդուգն քայլը, եւ ուրախ եմ յայտնելու որ մեծ չափով յաջողեցանք։ Գալով պատանի մեր սերունդին, մեր ծխականներու զաւակներու հոգեւոր եւ մտային պաշարին զօրացման, ջանա-ցինք կատարել ճիշդ ախտաճանաչում եւ գտնել բուժիչ լուծում։ Ահա մեր մտահոգութիւնները գոհացնելու համար, կազմեցինք Երիտասարդական Ծա-ռայութեան յանձնախումբը, որուն առաջնահերթ պարտականութիւնն է՝ կարելի չափով մեր պատանի սերունդը ներառնել մեր եկեղեցւոյ կեանքէն ներս, զիրենք զինել հոգեւոր արժէքներով եւ ազգային գիտակցութեամբ, պատրաստել ապագայի սերունդ մը, որպէսզի մեր ժողովուրդի ոսկեղէն շղթան երկարի ու երկարի նոր օղակներով, աւելի գիտակից յանձնա-ռութիւններով։ Որքա՜ն ուրախ եմ այն յաջողութիւններով, որոնք սկիզբ առած են։ Որքա՜ն երախտապարտ պիտի ըլլամ ձեր բոլորին՝ հոգեւոր հայրեր, երեսփոխաններ, հոգաբարձուներ, Կիրակնօրեայ եւ Շաբաթօրեայ վարժա-րաններու ուսուցիչներ, կազմակերպութիւններու եւ միութիւններու ան-դամներ, մանաւանդ գիտակից ծնողներ, երբ ձեր ուսերուն դրուած պատասխանատուութիւններն ու պարտաւորութիւնները յաջողապէս կատա-րէք, ո՛չ թէ այսօրուան նեղ ու սահմանափակ ժամանակին համար, այլ մանաւանդ ապագայի փայլուն տեսիլներով եւ ակնկալութիւններով։ Ձեր աշխատանքը դիտեցէք յարաբերականութեան դրական տեսանկիւնէն, ընդու-նելով եւ տեսնելով որ մեզմէ աւելի յաջող գործ ու աշխատանք տանողներ կան, եւ ձգտինք լաւագոյնին ու աւելիին, եւ ոչ թէ գոհանանք ժխտական յարաբերականութեամբ, որ հիւանդը կ՚ունենայ, երբ ինքզինք կը մխիթարէ՝ մտածելով որ իրմէ աւելի տառապող ու ցաւող հիւանդ ալ կայ։ Եթէ անցնող տարիներուն ընթացքին յաջողութիւններ արձանագրուեցան, (գործը ի՛նք թող խօսի), այդ բոլորը կը պարտիմ հաւաքական մեր ճիգին, զոհողութեան, սկզբունքներու հաւատարմութեան, ժողովականութեան եւ պաշտօնէութեան ժրաջան աշխատանքին, մա՛նաւանդ մեր ժողովուրդին նուիրումին եւ հաւա-տարմութեան, իսկ թերացումները՝ անպայմանօրէն ակամայ, վերագրեցէք իմ անձիս եւ հարցերը ճիշդ կամ յստակ տեսնելու կարճատեսութեանս։ Շատ լաւ գիտեմ նաեւ, որ միայն աշխատող մարդն է, որ կը թերանայ կամ կը սխալի։ Մեր հաւաքական յիշողութիւնը պէտք չէ ողբայ, երբ ետ կը նայինք, ընդ-հակառակը, անիկա պէտք է խթանէ մեր կարողութիւնները՝ նոր յաջողու-թիւններ նուաճելու համար։
Սիրելի՛ ժողովականներ եւ հիւրեր,
Աստուծոյ դիմաց եւ մեր ժողովուրդին կարիքները գոհացնելու հրամայականին դիմաց, պատասխանատուութեան գիտակցութիւնը մեզ կը մղէ առաւել զսպանակումի եւ աշխատանքի։ Մեր սրբազան եկեղեցւոյ հաւատքի ճշմարտութիւնները, մեր նուիրական ժողովուրդի մշակութային անգին ժառանգութեանց տիրութիւնը եւ տարածումը, մէկ խօսքով, ամբող-ջական հայու ինքնութիւնը դրոշմելու մեր առաքելութիւնը, ոեւէ ատեն պէտք չէ ստուերի տակ մնայ։ Դարերով, մեր հայրերը իրենց անվերապահ զոհո-ղութիւններով պահեցին մեր ազգին սրբազան աւանդը։ Տխուր եւ ահաւոր պահեր մթագնեցին մեր ժողովուրդին կեանքը՝ մեր հայրենիքին ու ժողո-վուրդին հանդէպ գործուած ցեղասպանութեամբ՝ վերջնական կորուստի սպառնալիքներով։ Բայց մեր տոկուն հաւատքը, վստահելի յոյսը եւ ցեղային մեր ապառաժեայ նկարագիրը Արարատի կրանիթին նման անբեկանելի, ցցուեցաւ թշնամիին դէմ եւ յարատեւ պայքարով վերապրեցանք, վերստեղծե-ցինք։ Քանի մը շաբաթէն պիտի տօնախմբենք Մայիսեան փառաւոր յաղթա-նակին 100-ամեակը։ Անիկա մե՛ր պատմութիւնն է, խիզախումը եւ յաղթա-նակը։ Ակա՛նջ տուէք նահատակ մեր սուրբերու կանչին, մասնակցեցէք հերո-սական մեր ժողովուրդին պայքարին, որպէսզի տօնախմբութիւնները պատ-գամ ըլլան եւ ոչ թէ յիշատակ։
Յաճախ, ես ալ պատգամ ուղղած եմ մեր բարեպաշտ ժողովուրդին։ Յուզումով ձեզի կու տամ առաջնորդական վերջին պատգամս։ Տասնըինը տարիներ անխափան պատգամներու միջոցաւ ձեզի փոխանցեցի եւ թելադ-րեցի, որ ուշադրութիւն դարձնէք այն հարցերուն, որոնք ամէն տարի տարբեր հրամայականներով կ՚ունենայինք եւ կը ջանայինք լուսարձակի տակ բերել զանոնք եւ լուծումներ որոնել։ Ձեր ակնկալութիւնները, ցուցմունքները եւ մանաւանդ յարգալից վերաբերմունքը արժեւորեցին կեանքս, մտապէս հարստացուցին զիս եւ, որպէս մարդ անհատ, ունեցայ բազմաթիւ գործըն-կերներ եւ հարազատ բարեկամներ։ Սրտի պարտք կը զգամ անկեղծ շնորհա-կալութիւն յայտնել բոլորին անխտիր, Առաջնորդական Տեղապահին, հոգեւոր հովիւներուն, ժողովական իմ գործակիցներուս, Ազգային Առաջնորդարանի պաշտօնէութեան, բարերարներու, եկեղեցւոյ եւ ազգին նուիրուած բոլոր ազ-գայիններուն եւ կը յորդորեմ բոլորդ որ գործէք «իրարու հետ, իրարու համար»։
Խօսքս կ՚աւարտեմ հետեւելով մեր Աստուծոյն՝ Յիսուս Քրիստոսի հրա-ժեշտի խօսքերուն․-
«Սիրեցէք զիրար։ Սիրեցէք մեր Եկեղեցին, Հայրենիքն ու ժողովուրդը»։
Շնորհակալութիւն։
Սուրբ Յարութիւն,
ՕՇԱԿԱՆ ԱՐՔԵՊԻՍԿՈՊՈՍ
Առաջնորդ Ամերիկայի Արեւելեան Թեմին
10 Մայիս, 2018
Նորթ Անտովըր
Message to the
National Representative Assembly
North Andover, Massachusetts
May 10-12, 2018
Reverend Clergy Brothers,
Honorable Delegates,
Representatives of Boards of Trustees, and
Dear Guests,At this time when the National Representative Assembly of the Eastern Prelacy of the Armenian Apostolic Church of America has already been officially convened, I greet all of you with Christian love and fatherly affection, seeing in you the spirit of service that is the impetus of your dedication to our church and people.
At this first opportunity, I express glory and thanks to our All-Bountiful God, who with His abundant mercy and sweet love blessed us to serve our glorious people by teaching the Gospel and remaining faithful to our church canons and traditions.
It is with feelings of gratitude and filial respect that I thank His Holiness Aram I, Catholicos of the Holy See of Cilicia, whose advice and instruction were vastly helpful for the general good of our Prelacy’s religious and administrative work.
I have brotherly greetings for His Eminence Archbishop Moushegh Mardirossian, Prelate of the Western Prelacy, and for His Eminence Archbishop Papken Tcharian, Prelate of the Canadian Prelacy. As in past years, this year also our relationship with our sister prelacies has been, and will remain, cordial and brotherly, always helping each other, working together in religious and future projects. I wish both Prelates success in their God-pleasing mission.
I extend brotherly greetings to Very Rev. Fr. Daniel Findikyan, the newly elected Primate of the Eastern Diocese of the Armenian Church of America. As in the past, I am confident we will continue to work together for the benefit of the Church’s goodness and progress.
On behalf of the Religious and Lay Councils, as well as our Prelacy communities and faithful people, I extend special greetings to the pastor of St. Gregory Church of North Andover, Rev. Fr. Stephan Baljian, the Board of Trustees, and auxiliary organizations, who are hosting us at this National Representative Assembly and making every effort to make our stay comfortable and enjoyable. Fifteen years ago, when St. Gregory of North Andover hosted its first national assembly, I encouraged them with a special appreciation for their “considerable daring” for a small community. With that step they would gain the experience to now become one of our most lively, active, and advanced parish communities. And, look around—this Assembly gathered here is the best witness of their indefatigable effort, dedication and God-pleasing mission.
I have a debt of gratitude to express to our Vicar General, His Grace Bishop Anoushavan Tanielian, for his service with total dedication, to our Clergymen, as well as to the members of the Religious and Lay Councils, to all of our Boards of Trustees, to our dedicated compatriots and benefactors, to the Ladies Guilds, and choirs, deacons, and acolytes who serve our people faithfully and diligently, and who assist in the harmonious and productive success of our endeavors.
Dear Delegates and Guests,
Twenty years ago, by the election and invitation of the Prelacy of the Eastern United States and Canada, I assumed my office as Prelate and after being re-elected for five terms, now today, other priorities become reason for me to stand before this honorable assembly and submit my resignation from my religious and administrative duties, with wishes for the continued success for the Prelacy’s mission and service.
In hindsight, when I look back at my 20 years of service, with spiritual peace, above all else, I give glory to Almighty God for keeping me spiritually, mentally, and physically healthy, so that to the best of my ability, I could satisfy all the needs that pertained to the spiritual growth of our people, who as children of the Armenian Church and people, would continue to keep the centuries-old holy legacy with greater illumination and spirituality, serving the Glory of God and the progress of our Church. Without God’s help, I am sure that our human mind and body would not be able to withstand all the challenges.
Next to the God-given glory, I want to express my heartfelt thanks to our glorious people and our co-working committees, the National Representative Assembly, Executive Councils, Boards of Trustees, for their input and instruction.
I don’t know to what extent I was able to keep alive and effective the legacy planned and accomplished by my predecessor, His Eminence Archbishop Mesrob Ashjian, of blessed memory, during his 20-year tenure of service. The fruit of his all-grateful dedication, was taking the Prelacy, together with its communities, from a modest condition into newer and newer accomplishments. He created and organized Religious Education and Armenian Education Councils that capably fulfilled, and continue to fulfill, the obligations and needs that face them, always taking into consideration new and constructive and professional educational methods to become ever more helpful for the religious and national edification of the faithful. The accomplishments of varied and many programs requires dedicated individuals, which we have, but it is necessary to find and prepare new manpower—specialists who will use their ability and talent to achieve fresh and useful accomplishments.
The most noteworthy work that I accomplished, with the support of the Executive Council, was the preparation of clergy. Our clergy ranks was facing serious concerns and needs. It was essential to have capable individuals with Western values who could meet those needs, so that with education and preparation they would be able to fulfill and satisfy the needs of our Church and faithful. With their success, our clergy, will be able to become the means for the vitality and progress of our Prelacy communities. Outwardly it seems to be an easy task, but it is a responsible and difficult enterprise. In today’s secular world the freedom and the choice taken by our young generation faces us with serious concerns—family and social obligations, difficulty of healthy education and good behavioral instruction in our schools and sometimes in our families, put us face-to-face to serious problems and difficulties. We need far-sighted eyes looking over a long span of time in order to satisfy the future needs that will confront us. And recognizing and seeing the demand of young people for religious and intellectual preparation, we took the audacious step of preparing clergy, and I am happy to say, in large measure, we succeeded.
Coming to our current young generation, in order to strengthen the religious and intellectual provision of the children of our parishioners, we tried to diagnose and find the exact cure. To satisfy our concerns we formed a Youth Ministry Committee, whose immediate duty was to bring our young generation into the life of our Church, arming them with spiritual values and national awareness, preparing a future generation with greater knowledgeable engagement, so that our people’s golden chain grows longer with new links. I am very happy with the initial successes! I will be grateful to all of you—clergy fathers, delegates, boards of trustees, Sunday and Saturday school teachers, organizations and auxiliary members, especially conscientious parents—when you successfully fulfill responsibilities and obligations, not just for today, but especially for our brilliant future and expectations. Review your work from a positive angle of relativity, seeing and accepting that there are others working with much more success, and strive for the best and more. Do not be satisfied with a negative relativity that a sick person has when he consoles himself by thinking that there are others who suffer greater pain.
If during the course of the past years, successes were recorded (let the work speak for itself), I attribute the success to our collective efforts that were made with sacrifice and faithfulness to principles, by the people and the diligent work of the administration, staff, and especially the dedication and loyalty of our people. And the failures, that were for sure unwilling, can be attributed to me and my short-sightedness for not seeing the questions exactly or clearly. However, I know very well, it is only the industrious person who makes mistakes or errors. Our collective memory must not lament when we look back. On the contrary, when we look back it must stimulate our abilities for new accomplishments.
Dear Delegates and Guests,
Facing God and with the imperative of satisfying the needs of our people, the awareness of our duty pushes us to more action and work. The truth of our sacred Church’s faith, the ownership and propagation of the priceless cultural legacy of our dedicated people—in other words the entire Armenian identity should be carved on our mission, and must never fall under a shadow. For centuries our forefathers kept our nation’s sacred legacy. Many sorrowful events darkened our people’s lives—the genocide against our Homeland and people was the threat of final loss. But our solid faith, our steadfast hope, and our strong identity, like the infrangible granite of Ararat, stood up against the enemy and with persistent struggle we survived, we re-created. In a few weeks we are going to celebrate the 100th anniversary of the glorious victory of May. That is our history—audacity and victory. Heed the message of our martyred saints and participate in the struggle of our heroic people so that our commemorations become messages and not memorials.
Often, I too, have directed messages to our pious people. It is with heartfelt emotion that I give you my last message as your Prelate. For 19 consecutive years, through my messages I asked you to pay attention to the questions that confronted us with different imperatives each year that we tried to put under a spotlight and find solutions. Your instructions, your presentations, and especially your honorable behavior made my life worthy, enriched me intellectually, and as an individual person I had many co-workers and true friends. I feel it my heartfelt duty to extend my sincere thanks to all, without exception: to the Prelacy’s Vicar, to our Clergy, to my Assembly co-workers, to the Prelacy staff, benefactors, to all our compatriots of the church and nation. I beseech all of you to be “With each other and for each other.”
I end with the farewell words of our Lord Jesus Christ. “Love each other. Love our Church, our Fatherland, and People.”
Thank You.
ARCHBISHOP OSHAGAN
Prelate
Eastern Prelacy of the
Armenian Apostolic Church of America
May 10, 2018
North Andover