Անահիտ Ցիցիկեան միջազգային ճանաչումի արժանացած առաջին հայ կին ջութակահարներէն մէկը եղած է։
Ծնած է 26 Օգոստոս, 1926ին, Լենինկրատի մէջ (ներկայիս՝ Ս. Փեթերպուրկ)։ Սկսած է ջութակ նուագել վեց տարեկանին։ Բ. Աշխարհամարտի սկիզբին փոխադրուած է Երեւան։ 1946-1950ին ուսանած է Երեւանի Կոմիտասի անուան պետական երաժշտանոցը։ Աւարտելով 1950ին, նոյն տարին անցած է դասաւանդութեան երաժշտանոցին մէջ։ 1954ին աւարտած է Մոսկուայի Փ. Չայկովկիի անուան պետական երաժշտանոցի յետաւարտական բաժինը։ 1961ին դարձած է Հայ-ֆիլհարմոնիայի մենակատար։ 1967ին ստացած է Հայաստանի վաստակաւոր արուեստագէտի կոչումը։ 1970ին աւարտաճառ պաշտպանած է, ստանալով արուեստագիտութեան թեկնածուի (առաջին դոկտորական) տիտղոսը, իսկ 1982ին ստացած է փրոֆեսորի տիտղոսը։
Մահացած է 2 Մայիս, 1999ին, Երեւանի մէջ։ 1987ին հիմնուած Երեւանի թիւ 21 երաժշտական դպրոցը Անահիտ Ցիցիկեանի անունով կոչուած է 2007ին։
Անահիտ Ցիցիկեանի երկացանկին մէջ առանձնայատուկ տեղ գրաւած են ժամանակակից հայ երգահաններու գործերը, որոնց մեծ մասին առաջին մեկնաբանն ու խմբագիրը եղած է։ Հիմնած եւ մշակած է աղեղնային գործիքներու պատմութեան եւ հայկական կատարողական արուեստի պատմութեան դասընթացքներ: Հրապարակած է հեղինակային 4 ձայնապնակ (Մոսկուա) եւ երկու խտասալիկ (Միացեալ Նահանգեր)։ Ելոյթներ ունեցած է 27 երկիրներու մէջ։ Հրատարակած է «Հայկական աղեղնային արուեստը» ուսումնասիրութիւնը (1977)։