Այս նամակը գրած է Արթուրը, որ կը հովանաւորուի Յակոբ Առուեանի կողմէ։
Բարեւ, սիրելի հովանաւոր,
Ես Արթուր … եմ, 17 տարեկան։ Շուտով կը դառնամ 18 տարեկան եւ կը զօրակոչուեմ ազգային բանակ։ Ապրում եմ սահմանամերձ գիւղ Դաւիթբէկում ընտանիքիս հետ։ Արդէն փոխադրուել եմ 12րդ դասարան։ Միաժամանակ սովորում եւ աշխատում են կահոյքի խանութում։ Մեզ մօտ ցուրտ է, անձրեւ է գալիս։ Գիւղում հանգիստ է, կրակոցներ չկան, բայց վտանգը միշտ էլ կայ։ Ե՞րբ կ՚աւարտուի այս պատերազմը, որ խաղաղ ապրենք։ Մեր տղաները առողջ վերադառնան տուն, մօրեղբօրս որդին՝ նոյնպէս։
Այդ Սեպտեմբերի 13 անօդաչուի ձայները շատ սարսափելի էին։ Ինչպէ՛ս ընկաւ Կաղնուտ գիւղի զօրամասի վրայ։
Սիրելի բարերար, ես յոյս ունեմ, որ Ձեզ մօտ ամէն ինչ լաւ է։ Ես ու ընտանիքս շատ շնորհակալ ենք Ձեզնից, որ այս տարիներին մեր կողքին էիք։ Ձեր ուղարկած օգնութիւնը մեզ շատ է օգնում։ Լինէք առողջ։ Աստուած միշտ Ձեզ հետ։
Սիրով՝ Արթուր